"Jesień już od dawna wici swe wysyła Oplątując babim latem zszarzałe ścierniska W opłotkach jeszcze kwitną astry w złotych pyłach a przez żółknące brzozy promień słońca błyska Puste już gniazda bocianie, jaskółki pomknęły hen w dal, i tylko fujarki gdzieś granie - żałosne i tęskne, żal... Czerwone jarzębiny i złociste klony rzucają garściami kolory porankom zamglonym Krople rosy we wrzosach opalem się mienią i drżą w pajęczej sieci jesienią. Ostra woń dymu łzę z oczu wyciska i ściele się nad ziemią daleka i bliska... Na miedzy Boża Męka zdobna w polne kwiaty błogosławi w krąg ludziom, zwierzętom i roli O Panie! racz zstąpić pod dach naszej chaty I niechaj się stanie według Twej woli" Owiewają się Norda wachlarzem pełnym barw o tej porze roku. Na nudną nutę nikt nie będzie biadać, tyle ciekawostek można sfotografować. Polecam wędrówkę po przyjemnych kaszubskich okolicach:) [wiersz pt. "Jesień na Kaszubach" aut.: Jadwiga Lipińska, www.pg.gda.pl]