Zamek w Pucku – zbudowany został przez Krzyżaków w końcu XIV lub na początku XV wieku. Początkowo był to murowany dom mieszkalny, siedziba lokalnej administracji zakonu. Budynek był jednopiętrowy, podpiwniczony, z kuchnią i kaplicą oraz poddaszem służącym jako magazyn zbożowy. Wzniesiony na piaszczystym wzniesieniu, w północno-zachodniej części miasta. Nie miał własnych fortyfikacji, lecz włączony był w system obrony miasta. Od Pucka oddzielała go fosa ze zwodzonym mostem. Fosa i wał ziemny były tez od strony Zatoki Puckiej. W 1454 zamek, wraz z Pomorzem Gdańskim przeszedł we władanie królów polskich, jako siedziba starostwa. Starostowie z rodów Weyherów i Kostków rozbudowali zamek o nowy budynek mieszkalny, zbrojownię, stajnię, spichlerz i browar. Związane to było, między innymi z ustanowieniem Pucka jako portu polskiej floty wojennej. W czasie wojny ze Szwecją w 1626 Puck wraz z zamkiem został zdobyty przez Szwedów. Po wojnie Władysław IV Waza zlecił rozbudowę i umocnienie miasta oraz zamku, ale rozbudowa, zaprojektowana w 1634 przez inżyniera Fryderyka Getkanta, nie została w pełni zrealizowana, ze względu na kłopoty finansowe. W czasie Potopu zamek był oblegany przez Szwedów w 1665, lecz obronił się dzięki pomocy wojsk gdańskich. Z I rozbiorem Polski Puck przypadł Prusom w 1772. Wkrótce później zamek rozebrano. Do dzisiaj zachowały się niektóre ściany piwnic. źródło - Wikipedia