W XVII w. osada Orunia wielkimi walorami przyrodniczymi zwróciła uwagę bogatego mieszczaństwa gdańskiego. Okolice stopniowo upiększano letnimi rezydencjami, pałacykami, ogrodami i założeniami parkowymi.Obecnie jedynym śladem świetności opisywanej tu dzielnicy jest Park Oruński, którego tradycja sięga aż końca XVI stulecia. Ogród osiągnął rzadko spotykane piękno i rozkwit dzięki trwającym wiele dziesiątek lat zabiegom przedstawicieli najbogatszych rodów gdańskich: Bartłomieja Schachmana, Jana Czirenberga, Albrechta Groddecka oraz Johana Reygera.W 1918 r. córka Hoenego - Emilia, zapisała park miastu, które doskonale wykorzystało ten cenny nabytek, urządzając w nim bardzo popularny wśród przedwojennych gdańszczan teren rozrywki i rekreacji. Obecnie Park Oruński urzeka malowniczą aleją czterdziestu lip, stawami położonymi na różnych poziomach, wodospadem oraz wspomnianym już pałacykiem. Ogród świetnie sprzyja przywracającym siły spacerom.